Ik ben al vroeg wakker, waarschijnlijk toch de zenuwen, want vandaag vertrek ik naar de grensovergang met Cambodja. Om 8.00 uur ben ik klaar om te vertrekken maar de regen valt met bakken uit de hemel. Gelukkig duurt een bui niet lang hier dus een kwartier later rij ik alsnog het kustplaatsje uit.
Ik heb geen idee wat ik van Cambodja moet verwachten omdat ik me bij de voorbereiding van mijn reis niet in dit land verdiept heb. Laos en Cambodja zitten niet in mijn ‘van A naar B route’ maar zijn omwegen die ik als extraatjes op mijn lijst met te bezoeken landen heb staan.
De ervaringen van reizigers die Cambodja met eigen vervoer binnen rijden zijn nogal verschillend en daarom heb ik tijdens mijn verblijf in Bangkok alvast een eVisum aangevraagd om het proces aan de grens zo vloeiend mogelijk te maken. Het enige probleem is dat de grensovergang die ik wil gebruiken niet in het lijstje met te kiezen grensovergangen en luchthavens voorkomt, dus ik hoop dat ze dat accepteren.
Om 10.00 uur ben ik al aan de grens van Thailand waar ik vervolgens bij immigration aan mag sluiten in een lange rij mensen die zich uit het land willen laten stempelen. Daarna duurt het even voor ik de juiste locatie voor het exporteren van mijn motor bij customs heb gevonden maar de douanier weet precies wat ze moet doen met mijn Carnet de Passage (export- en importpapieren voor mijn motor).
Bij de poort uit Thailand aangekomen sturen ze me echter terug naar een loket waar ik net vandaan kwam en ik probeer ze uit te leggen dat ik echt alle stempels heb die ik nodig heb. Het hoofd van de poortwachters komt zich er ook mee bemoeien en neemt me alsnog mee naar de dame die mijn Carnet al had gestempeld. Die legt hem op zo’n aandoenlijke en efficiënte manier uit wat een Carnet de Passage is dat zelfs ik het in het Thais kan volgen. Gelukkig kunnen we er alledrie om lachen en seint hij de poortwachters door dat ik uit het land mag.
Maar dan de Cambodja kant van de grens nog. Eerst naar immigration, waar ze inderdaad mijn visum niet accepteren. Ik heb geen zin om de 125km naar de andere grensovergang te rijden en koop voor $35 een nieuw visum.
Een stukje verder is het customs gebouw, waar ik tegen het verkeer in naar toe rij. Had niemand even kunnen melden dat men hier rechts rijdt? In Cambodja doen ze niets met een Carnet en hebben ze hun eigen procedure voor import van een voertuig, maar dat maken ze graag voor me in orde. Daar moet ik wel email en sms voor kunnen ontvangen, dus eerst op zoek naar een SIM kaartje. Dat is snel gevonden aan de overkant van de straat en voor $3 heb ik een week internet. Met de juiste papieren op zak rij ik om 13.15 uur dan eindelijk Combodja in. Yes, gelukt!
Ik heb al bijna 2 liter water opgedronken en niet geplast dus het is tijd om eerst even te lunchen en vocht aan te vullen. De enorm pittige lunch kost me echter weer een halve liter vocht, het zweet drupt in mijn eten.
Als ik bij mijn hotel aankom is het 39c en ik snak naar airco. Blijkt mijn kamer alleen een ventilator te hebben! Gelukkig kan ik nog upgraden naar een kamer met airco, al betaal ik wel het dubbele van de €7,- per nacht, en geniet ik even later van een koele bries.
