Het ontbijt in mijn hotel in Delhi wordt naar mijn kamer gebracht, want ze hebben geen ontbijtruimte, maar het is al een uur te laat. Als ik het niet al betaald had was ik eerder weggegaan. Maar om half elf zit ik toch op de motor en aangezien vandaag een gemakkelijke rit is, zal het vlug opschieten. Dacht ik. Het verkeer in Delhi zit op veel plekken muurvast en ieder stoplicht is een uitdaging om heelhuids voorbij te komen. Bij rood licht stapelt alle verkeer zich zo dicht mogelijk tegen elkaar op voor de kruising om vervolgens weer luid toeterend een plek op de rijbaan te veroveren als het groen licht is.
Een uur later rij ik dan toch op de autoweg en er volgt een lange saaie rit over tolwegen met bijna geen verkeer. Ook wel eens lekker. Onderweg krijg ik een berichtje met de routebeschrijving van het hotel dat ik heb geboekt. Maar dat is vreemd: het ligt op een andere plek dan in de Booking app stond aangegeven. Ik had een hotel gezocht buiten de stad, maar nu ga ik (weer) de stad Agra in. Gelukkig niet in het drukke centrum dus ik waag de gok en die pakt goed uit. Het is niet druk en het hotel is okee.
Ik ben de enige gast en als ik ’s-morgens in de ontbijtzaal kom ligt de kok daar nog in een hoekje op een matras te slapen. Gelukkig maakt iemand anders de ‘bread-omelet’ met thee en ik kan op tijd weer op weg. Het ziet er echter niet aantrekkelijk uit buiten; het is grijs, mistig en met 14 graden is het niet warm op de motor. Vandaag breng ik weer zowat de hele route op de snelweg door en enkele keren stop ik om even de benen te strekken en wat te eten of te drinken. Opwarmen is er niet bij want net zoals in alle hotels is er nergens verwarming. Bijna iedere pauze ontmoet ik mensen die alles van mij en de motor willen weten en ik sta ze graag te woord.
Gelukkig verdwijnt later op de dag de mist en rij ik vergezeld door de zon de stad Lucknow in. Het guesthouse ligt weer eens goed verstopt in een vrij rustige wijk en heeft als uithangbord de bedrijfsnaam van een architectenburo. Erg handig. Maar goed dat ik van te voren de foto van het pand op internet had gezien anders had ik het zo snel nog niet gevonden. Even inchecken en dan kan ik nog net de buurt verkennen voor het donker wordt.
De volgende dag bezoek ik het Ambedkar Memorial Park. Dit gigantische park is in 2008 geopend ter ere van de eerste minister van wet, Ambedkar, voor de lieve som van 7 miljard Roepies. Dat zijn ook héél veel euro’s. Park is geen hele goede beschrijving want overal waar je kijkt en loopt, bijna een vierkante kilometer, ligt marmer. Ook de 122 stenen olifanten op de hoofdlaan mogen er zijn. Het is allemaal zo mooi en groots, het moet wel een héél belangrijke man in de regering zijn geweest.
