De dag start lekker warm en daar hou ik van. Lekker rustig voor het tentje ontbijten, maar voor dat ik dat doe heb ik alle spullen al naast de motor staan. Alleen de tent staat z’n dauw nog te verdampen in de ochtendzon zodat die ook droog mee kan.
Ik reken 16 euro af voor twee kampeernachten, start de motor en ga op zoek naar een wasbox om de motor af te spuiten. Ik hoef pas om 11.00 bij het verkooppunt van de tickets voor president Tito’s bunker te zijn, dus tijd zat.
Met een blinkende motor kom ik aan bij het ticketburo en de jongedame stelt mijn Google in voor de route naar de bunker. Een ritje van 20 minuten. Daar aangekomen is de poort, die door militairen bewaakt wordt, nog dicht en die gaat maar 3 keer per dag open; 10, 12 en 14 uur.
Mooi op tijd mag de verzamelde groep door, parkeren we binnen de poort en lopen we naar bunker. De toegang naar de bunker is echter een heel normaal huis. In het huis volgen we de trap naar beneden en daar ontvouwt zich een enorm komplex met gangen, vergaderruimtes, slaapvertrekken, opslagkamers enz.
Genoeg plek om president Tito (president van het toenmalige Yugoslavie van 1953-1980) samen met 350 hoge militairen, ambtenaren en soldaten 6 maanden te laten verblijven. Over de bouw werd 26 jaar gedaan en kostte indertijd al $ 4,6 miljard. Arbeiders werden geblinddoekt naar de bouwplaats vervoerd en een jaar na dat het af was overleed Tito. De bunker is, gelukkig, nooit gebruikt waar die voor gemaakt was en is echt een trip terug in de tijd.
