Volgens de gps-tracker in mijn motor staat deze al braaf 2 dagen op me te wachten op de luchthaven van Kuala Lumpur. Vandaag ga ik er, met een kleine omweg, achteraan. Ik vlieg naar Singapore om daar de nacht op het vliegveld door te brengen en over te stappen op mijn vlucht naar Kuala Lumpur. Niet de snelste maar wel de goedkoopste manier.
De afhandeling in Kathmandu gaat snel en na een vlucht van 4,5 uur ben ik in Singapore. Daar aangekomen verrast het me hoe westers het aanvoelt. Het is alweer maanden geleden dat ik publieke gebieden zie die zo netjes zijn. De luchthaven is gigantisch groot, ik moet twee keer een skytrain nemen om in de juiste terminal te komen voor mijn tweede vlucht.
Om de 8 uur nachtelijke wachttijd te overbruggen zoek ik een plekje in een lounge-area, maar alle ligstoelen zijn bezet. Dan maar op de ‘zachte’ vloerbedekking die in de hele luchthaven ligt, maar de vloer trekt erg koud op. Na uren tevergeefs te proberen in slaap te komen besluit ik mijn winterjas, die ik in Nepal hard nodig had, aan te trekken en dan val ik zowaar een uurtje in slaap.
De vlucht van Singapore naar Kuala Lumpur is slechts een sprongetje van 45 minuten en na aankomst koop ik een SIM kaart, pin ik geld en ga ik meteen op zoek naar mijn motor. Door die tracker kan ik zien waar mijn motor staat: in het vrachtgedeelte 3 km van de aankomsthal vandaan. Bij de infobalie vertellen ze me dat een taxi de enige manier is om er te komen en die moet 19 km om het vliegveld heen rijden!
Een taxi is snel gevonden en voor 60RM (€13,-) brengt hij me naar de vrachtgebouwen. Maar waar moeten we zijn op dit enorme industrieterrein? Overal slagbomen en beveiliging dus gewoon naar mijn motor toe rijden is niet mogelijk.
Mijn taxichauffeur doet echt moeite en samen rijden we van kastje naar muur. Meer dan een uur later hebben we beiden een bezoekerspas en kan hij me bij het vrachtbedrijf dat mijn motor heeft ontvangen afzetten. Uiteindelijk betaal ik hem dan ook meer dan het dubbele.
Bij het vrachtbedrijf krijg ik de originele vrachtbrief en word ik naar Customs gestuurd om de motor te importeren met mijn Carnet de Passage (importpapieren). Weer een wandeling van 2 km. De douaniers hebben geen idee wat ze met mijn Carnet moeten en de ene na de andere douanier wordt er bij geroepen. Ik leg ze het proces uit en wijs ze wat ze moeten doen en waar te stempelen en wordt met de hele papierhandel (inclusief hun interne aantekenboek!) naar custom controlepost gestuurd, die me vragen of ik dan eerst de motor even wil halen… Weer 2 km terug lopen naar het vrachtbedrijf.
En dan eindelijk wordt mijn motor met een heftruck uit het magazijn geplukt. Maar nu? Ik heb niets bij me om de krat te openen. Mijn gereedschap zit in de kist. Het enige wat een medewerker voor me kan vinden is een schroevendraaier en een zware hamer. Gelukkig lukt het daarmee om de krat te openen.
Met behulp van een heftruck die mijn motor optilt kan ik het voorwiel en de rest van alle losse onderdelen weer monteren. Het is 34 graden en ik ben al snel nat van het zweet. Voor ik het weet heb ik een liter water gedronken.
Met de motor en mijn bagage rij ik vervolgens weer naar customs. Die zouden chassisnummer en bagage moeten controleren, maar ook hier hebben ze geen idee wat ze met me aan moeten. Ik maak ze niet slimmer en met de juiste stempel en hun interne aantekenboek rij ik weer terug naar de douane waar ik ze nog vertel welk deel van de papieren voor hun en voor mij zijn en dan, 7 uur later, kan ik toch echt op weg!
Mijn benzinetank is zo goed als leeg (dat was een vereiste voor de vlucht) maar gelukkig is 6 km verder een tankstation. Eindelijk weer kwaliteitsbenzine met hoog octaangehalte en ik kan het niet laten om de motor weer eens flink te sporen te kunnen geven. Yes! Ik ben in Maleisië op mijn eigen motor!
Over de snelweg, zonder gaten en met moderne auto’s die niet toeteren, rij ik rechtstreeks naar de BMW dealer in een voorstad van Kuala Lumpur, want mijn motor heeft dringend een grote beurt nodig. 50 Meter verder op het industrieterrein blijf ik de komende dagen in een hotel. Na een nacht met 10 uur slaap rest me niets anders dan wachten tot mijn motor klaar is en het voorbereiden van mijn verdere reis.
