Na verschillende pogingen van China om Tibet in te lijven, trok in 1950 het Chinese leger het autonome land binnen om de bevolking ‘te bevrijden’ van de heersende geestelijke leiders. (Goh, waar kennen we dat nu van?!) Veel Tibetanen vluchtte naar Nepal en vestigde zich in de buurt Boudhanath, de Tibetaanse wijk in Kathmandu waar ik verblijf.
Vlak bij mijn guesthouse ligt de boeddhistische Boudhanath Stupa, één van de grootste stupa’s in Nepal én de wereld. De hele dag lopen mensen hier minimaal 3 rondjes om de stupa met een japa mala, kralenketting, in de hand om te bidden. In plaats van het uitspreken van een gebed of mantra kan men aan de vele gebedsmolens draaien, waar het gebed op geschreven staat. Wel zo makkelijk.
Er hangt een zeer relaxede sfeer, het ruikt er heerlijk naar wierook en aan de cirkelvormige weg waar de biddende mensen lopen liggen veel winkeltjes en restaurantjes. Dagelijks kom ik er om even in de zon te zitten, koffie te drinken of mensen te kijken. Mijn manier van mediteren.
Gisteren heb ik de 70-jarige Eric ontmoet. Hij verkocht zijn hele hebben en houden in Amerika toen hij 60 werd en is sindsdien in verschillende landen verbleven. Nu woont hij al 7 maanden hier, in dit guesthouse. Hij vraagt me of ik mee wil gaan naar Swayambhunath, oftewel de zgn. ‘apentempel’ om zo de taxirit van 6 km te delen.
Swayambhu is een van de oudste religieuze plaatsen in Nepal. Het complex ligt boven op een heuvel en bestaat uit een stupa, verschillende heiligdommen en tempels, waarvan sommige dateren uit 460 v.C. De vele apen die er verblijven zijn heilig en erg brutaal. Het is vooral oppassen met een flesje frisdrank want daar zijn ze gek op. Helaas kan de wierook de geur van een dierentuin amper verdrijven maar het is een prachtige plek met mooi uitzicht over Kathmandu en zijn bijna 1 miljoen inwoners.
Op de terugweg stoppen we ook bij de ‘Garden of Dreams’. Een mooie tuin in het midden van de stad. Het moet een korte droom zijn geweest, want heel groot is de tuin niet. Wel erg mooi aangelegd en onderhouden en ik blijf me verbazen dat er zo veel mooie bloemen en planten in bloei staan midden in de milde Nepalese winter.
We sluiten de dag af met een etentje bij het Utpala café. Een verborgen plekje in Boudhanath met een heerlijke tuin en hippe, westers aandoende faciliteiten. Het blijft echter wennen aan het gratis hete drinkwater wat overal bij het eten geserveerd wordt. Thee ‘light’ zal ik dan maar denken.
