Ik wil vroeg vertrekken vandaag want ik heb een lange rit voor de boeg. Qua navigatie wordt het een makkie, want er gaat maar één, 200 km lange, weg door de bergen van Pokhara naar Kathmandu. Dat is ook een nadeel want er zijn geregeld aardverschuivingen of andere blokkades op de weg en dan is het wachten tot de versperring is verholpen. De vele bussen op dit traject tellen gemiddeld op 8 tot 10 uur reistijd.
Het is nog maar net licht als ik om 7.00 uur opsta en ik begin meteen mijn spullen te pakken. Een uurtje later zit ik in mijn motorkleding aanhet ontbijt want het is koud. Net geen 10 graden, maar gelukkig doet de zon al flink zijn best om dat te veranderen. De lucht is strakblauw en als ik de stad uit rij zijn de witte toppen van het Himalaya gebergte duidelijk aan de horizon te zien.
Rond dit tijdstip vertrekken ook heel veel bussen naar de hoofdstad Kathmandu en dat maakt het meteen druk. De weg is in de stad al slecht, op veel plaatsen ontbreekt asfalt en in de bergen is het erg mistig. Aan de eerste twee versnellingen van de motor heb ik eigenlijk genoeg want flink doorrijden gaat gewoon niet.
Het is enorm stoffig op de weg en op veel plekken wordt de zand natgespoten om dat te voorkomen. Dat maakt het nog hachelijker want de gele kleigrond wordt spiegelglad merk ik als ik de motor nog net recht kan houden in een glijpartij.
Als ik onderweg op een brug van het uitzicht sta te genieten, hoor ik jongeren op een veel oudere brug even verderop roepen en wuiven ze me om daar naar toe te komen. Het zijn jonge Nepalezen die ook met de motor een meerdaagse tour maken. Een voor een willen ze op mijn motor zitten om foto’s te maken en we wisselen wat ervaringen en social media gegevens uit.
De natuur is prachtig en ik geniet van deze laatste motorrit in Nepal. Het liefst had ik nog langer in Nepal willen rijden, maar over enkele dagen wordt mijn motor ingepakt in een houten krat om per luchtvracht naar Kuala Lumpur te vliegen. Gelukkig is in Kathmandu ook veel te zien.
Als ik er na 7,5 uur rijden aankom is het aantal mensen in de stad overweldigend. Op en langs de wegen ontzettend veel jonge mensen en enorm veel, hectisch verkeer. Gelukkig wel met véél minder getoeter dan in India. Het guesthouse ligt weer goed verstopt in een iets rustigere wijk, naast een prachtig monnikenklooster.
Hier eindigt de eerste helft van mijn reis qua tijd én qua gevoel. Verder reizen over land kan niet omdat Myanmar en China de landsgrenzen nog steeds gesloten hebben. Daarom vlieg ik mét de motor op 3 februari naar Kuala Lumpur in Maleisië om daar, een half jaar na vertrek thuis, met de tweede helft verder te gaan. Ik heb er enorm veel zin in want er staan me weer geweldige avonturen te wachten!
