Ik ben op weg naar Menal, een klein dorpje met een grote attractie. Overblijfselen uit de 11e eeuw (!) van de Temples of Mahanal, toegewijd aan godin Shiva met ernaast een enorme waterval, die helaas voor mij, alleen in het regenseizoen naar beneden buldert. Laat er nou ook nog een hotel naast liggen dat op alles uitkijkt zeg. En nog toevalliger ligt het hele gebeuren precies op de helft van de route naar Nationaal Park Ranthambore, mijn volgende stop.
De 220 km rustige autowegen vliegen voorbij, terwijl ik toch nergens harder dan 90 rij zodat ik snel kan reageren op slecht asfalt. Ik ben dan ook vroeg in de middag al in het betreffende hotel om te vragen of ze een kamer vrij hebben. Enkele dagen geleden had ik wel al even gebeld om te vragen naar de prijzen, want ik reis wel low-budget. De 1500 roepie (18,-) is wel veel meer dan ik normaal uitgeef, maar voor een keer moet het maar.
De man achter de receptie zegt echter dat een kamer 2500 roepie kost. Ik leg hem uit dat mij anders is verteld en hij verteld me dat de kamers van die prijs volgeboekt zijn. Ik wijs hem op de 3 missende kamersleutels op het sleutelbord met 30 sleutels achter hem en maak hem duidelijk dat ik de manager wil spreken. Hij bellen, en ja hoor, er blijkt net een annulering binnen te zijn gekomen. Toevallig hè?
De kamer is nog niet de helft voor het overnachten waard en ik weet al zeker dat ik maar 1 nacht blijf. Gelukkig ben ik vroeg en kan ik te voet naar de tempels en de waterval lopen. En dat is wel de moeite waard. Eén van de tempels is in mooie conditie en de andere worden zo te zien nog gerenoveerd want her en der liggen de genummerde onderdelen. Het gouden uur is aangebroken (het uur voor zonsondergang) en dat levert prachtige warm gekleurde foto’s op.
Omdat het nogal afgelegen en niet erg toeristisch is heb ik de drone ook nog maar eens uit te mottenballen gehaald om bij de waterval te filmen. In de steden gebruik ik die niet omdat het teveel aandacht trekt. Net als ik de drone in de lucht heb komt er een groep luidruchtige studenten die zich verdringen om mee te kijken op mijn scherm en steeds maar vragen blijven stellen. De lol is er voor mij vanaf en ik pak alles weer in loop terug naar de tempelsite. Gelukkig worden ze daar terecht gewezen door een bewaker. Ik vraag hem of ik bij de tempels mag vliegen, maar helaas. Hij is wel zo aardig om met me om de tempel te lopen, uitleg te geven en hij wijst me blindelings alle Kama Sutra afbeeldingen aan. Ook leuk!
