Eindelijk weer vrij!

De laatste dag dat we met politie begeleiding moeten rijden is aangebroken. We vertrekken richting Islamabad, de hoofdstad van Pakistan en voor onze groep het eindpunt, want vanaf daar mogen we alleen reizen. Het wisselen van de Levies gaat vandaag supersnel, meestal staat de volgende patrouille al te wachten als we aankomen en er worden geen papieren meer gecontroleerd en foto’s gemaakt. 

Toch schiet het niet erg op want de wegen zijn erg slecht. Op veel plekken wordt opnieuw geasfalteerd en dan is het zomaar een kilometer of 20 onverhard rijden. We stoppen onderweg weer om te lunchen want ontbijt hebben we al een week niet meer gezien. Het eten is goed en goedkoop en de Levies hebben geen enkele moeite om op ons te wachten en genieten van hun thee.

Ook vandaag weer een beetje regen waardoor het met het stof mee valt, maar de motoren zijn allemaal vies van de modder en het stof. Heeft ook wel weer wat. 😄

Als we in een voorstad van Islamabad aankomen draaien de Levies bij een kruising af en gebaren ze dat we door moeten rijden. We kijken waar de volgende patrouillewagen dan is… maar die is er niet… huh? We stoppen beduusd naast de drukke weg en beseffen dan pas dat we vrij zijn! 

Na 6 lange en enerverende dagen en nachten met elkaar doorgebracht te hebben staan we plotseling langs de weg afscheid van elkaar te nemen. Ieder gaat zijn eigen weg en zoekt ter plekke op internet naar een plek om te kunnen overnachten want het begint al te schemeren. Het Duits echtpaar en ik besluiten naar hetzelfde hotel te rijden. Het is een klein en eenvoudig hotelletje in een rustige beurt waar we de motor op de eigen binnenplaats veilig kunnen parkeren. ’s-Avonds lopen we langs de winkeltjes en vele eetkraampjes en gaan we samen eten. We moeten nog even aan onze nieuwe vrijheid wennen, maar het smaakt weer goed.