Ik raak langzaam oververhit en probeer een opkomende hoofdpijn, ondanks het feit dat ik veel water drink, te voorkomen door ijskoffie te bestellen in een restaurantje langs de weg. Maar de jongedame die me helpt begrijpt zelfs met de vertaal app niet wat ik bedoel en komt met een hete kop koffie én thee aanzetten. Als ik om ijs vraag en dat in mijn koffie doe begrijpt ze het en krijg ik zelfs een nieuwe kop koffie en enkele glazen ijs. Uiteindelijk lukt communiceren altijd.
Het landschap is nog steeds niet heel erg boeiend. Ik rij over de enige verharde weg, met weinig bochten, door een vlak landschap met rijstvelden en droge akkers. Om de zoveel kilometer wel een klein dorpje met daar tussen huizen van voornamelijk boeren. Deze huizen worden op palen gebouwd en het leven speelt zich vooral er onder af. Ik zie er kinderen spelen en families eten of uitrusten in de hangmat.
Gelukkig begint het landschap tegen het einde van de middag te veranderen en zie ik af en toe wat bergen aan de horizon opdoemen. Ik kijk nu al uit naar de rit van morgen.
