Volgens de track en trace code van DHL is mijn nieuwe creditcard bij de lokale vervoerder, maar aan de datums van alle stappen te zien is dat de luchthaven. Dat gaat dus nog even duren en ik vul mijn dagen met wandelen, in de zon zitten, motor wassen en alles wat ik niet meer nodig heb uit mijn bagage klaar te maken voor verzending naar huis.
Rajesh van Tourist Pension heeft het goede idee om, nu ik toch moet wachten, met de trein de stad Agra te bezoeken. Dan kan ik die stop uit mijn geplande route naar Nepal halen, waardoor ik enkele dagen langer op de post kan wachten.
Een Franse reiziger gaf me een tip voor een fijne overnachtingsplek in Agra, vlakbij de Taj Mahal, waar geen verkeer is toegestaan, dus dat komt goed uit. En zo zit ik de volgende dag 8 uur lang in de trein om de 500 km naar Agra te overbruggen.
Het is steenkoud als ik, na 8 uur in de trein, om 22.00 aankom op het treinstation van Agra. Buiten het station staan de tuktuks al klanten te vangen en de eerste die mij aanspreekt heeft me als klant. Na een koude rit van 10 minuten stap ik in mijn hotelkamer en geniet ik van een hete douche voor ik het bed in kruip.
‘s-Morgens is het grijs en koud. Geen zon te bekennen en dat is heel wat als je die de laatste 6 maanden bijna dagelijks hebt gezien. Om op te warmen besluit ik, na het ontbijt, te voet de 3 km naar het Agra Fort te lopen. Bij het Fort is het niet zo druk, ondanks de gesloten Taj Mahal, dus ik kan de tijd nemen. Het fort is mooi, maar vooral heel erg groot. Dat moet ook wel want heerser Akbar hield er een harem van 5000 (!) vrouwen op na. Een beetje overdreven als je het mij vraagt, maar wel gezellig. Gelukkig breekt in de middag de zon door, maar de winterjas kan echt nog niet uit. Op een dakterras (stel je er niks bij voor want het was slecht een vieze tafel en enkele stoelen op een dak) geniet ik van een fles bier en het uitzicht op de Taj Mahal tijdens een ondergaande zon.
