Het is 6.15 uur en de camping is in diepe rust. De grensrivier ligt er prachtig kalm bij en door de mistvlagen lijkt het water te roken. Mooi licht van de opkomende zon om foto’s te maken, dus dat doe ik eerst.
Het inpakken van de spullen gaat steeds beter en sneller. Ik weet ondertussen precies welke spullen op welke plek horen en zo nu en dan lijkt het of ik zelfs plaats over heb.
Onderweg erger ik me aan de GoPro omdat die weer enkele keren niet doet wat ik wil. Daardoor mis ik mooie beelden van norse douaniers. De dounaniers aan de Kroatische kant manen me, na de paspoortcontrole waarbij ik mijn helm ook af moest doen, zelfs om door te rijden terwijl ik mijn handschoenen nog aantrek. Jaja, rustig aan. Handschoenen gaan nou eenmaal niet makkelijk aan bij 30 graden.
Aan de Kroatische kant is het minstens net zo mooi als in Slovenië. Mooie natuur en prachtige, bochtige wegen met goed asfalt. Onderweg stop ik om de ruïne van een kasteel en de ingang van een grot te bekijken.
Gelukkig heb ik vandaag een relatief korte route van 150 km gekozen want het is heet. Zolang ik rij geen probleem, maar langzaam achter iemand aan rijden of stilstaan maakt het meteen heel vermoeiend. Ik krijg dan moeite om me te focussen. Bij de aanblik van de adriatische kust en de prachtige baaien ben ik echter weer helemaal alert.
Na het inchecken op de kleine camping duik ik meteen de zee in alvorens mijn spullen uit te pakken. Heerlijk afgekoeld zet ik mijn tent weer op, ga ik boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt, maak ik een praatje met mijn op de fiets rondreizende buurvrouw en geniet ik van een zwoele zomeravond.
