Ten noorden van Islamabad beginnen meteen de bergen en de wegen die daar doorheen lopen gaan richting het noorden van Afghanistan, Tadjikistan en China. De weg naar China is op iedere globetrotters bucketlist: de epische Karakoram Highway. Dit is geen snelweg maar één van de hoogste geasfalteerde wegen ter wereld met als hoogste punt 4.714 meter en een lengte van 1300 km. Helaas onbereikbaar voor mij op dit moment. De weg wordt sneeuwvrij gehouden maar ik ben niet voor winterse omstandigheden uitgerust.
De provinciale weg die ik neem slingert zich met honderden bochten door de bergen. Echt een genot om te rijden, al is het asfalt wel vrij glad. Het blijft oppassen. Onderweg kom ik twee keer bij een politie checkpoint waar m’n papieren worden gecontroleerd. Bij de eerste nodigt de politieman me uit voor thee en dat vind ik een goed idee. Ik denk dat hij die uit zijn kantoortje gaat halen, maar hij vraagt me hem te volgen en zo lopen we samen naar een plaatselijk thee tentje. Hij spreekt prima Engels en het is een leuke pauze.
Ik vervolg mijn weg richting Shogran. Volgens de BMW dealer een heel mooi plekje in de bergen. Wat hij niet zei is dat de laatste 14 km off-road zijn. En hoe! De steile weg omhoog begint met gravel en gaat al snel over in stenen en modder. Gasten van de hotels in het dorpje worden met oude Landrovers opgehaald in het dal. Een paar keer twijfel ik om me om te draaien, maar mijn nieuwsgierigheid wint het en voor het donker is ben ik boven.
Het zal vast mooi zijn in de zomer, maar nu is het er koud en liggen er alleen enkele hotels, geen huizen, winkeltjes, niets. Mooie plek om te wandelen, maar daar kom ik niet voor. Toch een beetje een tegenvaller en de moeite van de offroad rit zeker niet waard.
Toch ben ik al een heel stuk noordelijker gekomen: de grens met Tadjikistan is nog 500 km en de grens met China 550 km van me verwijderd. En dat is goed te voelen ook. Het hotel ligt net onder de sneeuwgrens en het is er 9 graden overdag en 0 gedurende de nacht. Op mijn kamer ook, want er is geen verwarming! Gelukkig heb ik een warme slaapzak bij me, want ik kan mijn eigen adem zien als ik in bed lig.
