Rijden in Kuala Lumpur is een drama. Van ‘s-morgens vroeg tot diep in de nacht staat al het verkeer vast. Gelukkig kunnen motoren er op de meeste plaatsen langs, maar ik doe er toch meer dan een uur over om de 30 km van de rand van de stad naar mijn hotel in het midden van het centrum af te leggen.
Over een week moet ik mijn motor vliegklaar maken en ik besluit om deze laatste week in de stad te blijven. Kuala Lumpur is een wereldstad waar je echt alle nationaliteiten tegenkomt. Heerlijk die diversiteit. Als je van winkelen houdt kom je hier helemaal aan je trekken in de vele shoppingmalls. Ook als je van achtbanen houd trouwens, niets is te gek. Het ene winkelcentrum is nog groter en luxer dan het andere.
Het meest indrukwekkende voor mij zijn toch echt de prachtige wolkenkrabbers met de iconische Petronas Twin Towers als kers op de taart. In het park aan de voet van de Twin Towers is iedere avond een fontein show waar veel mensen op af komen. Zo ook een jong stel uit Jemen waar ik mijn bankje mee deel. We praten over Jemen, Europa, Maleisië en reizen en voor ik het in de gaten heb is het al weer laat.
Op de terugweg naar het hotel probeer ik nog een pilsje te pakken in een super-de-luxe rooftopbar met uitzicht op de Twin Towers, maar helaas mag ik er met mijn korte broek niet in. Maar de Leffe Blond in het winkelcentrum smaakt ook prima.
Het valt me echt op hoe druk het in de stad is. Als ik rond middernacht weer terug loop naar mijn hotel staan er bij de grote kruispunten nog steeds honderden mensen te wachten om over te steken en staat het overige verkeer nog steeds vast alsof het spitsuur is. Deze stad slaapt echt nooit.
