Vlak voor ik in Göreme, Cappadocië, aan kom verandert het landschap drastisch. Door erosie afgesleten rotsformaties met de vreemdste vormen bepalen nu het landschap en hoe dichter ik het dorpje nader, hoe duidelijker het is dat hier iets aan de hand is. Het verkeer bestaat grotendeels uit luxe taxi’s, busjes en grote touringcars en de mensen op straat zijn zeker voor de helft Aziatisch. Toerisme bloeit hier welig.
In het dorpje wordt het zoeken naar mijn vooraf geboekte hotelletje bemoeilijkt om dat zeker de helft van de straten open ligt of net heeft gelegen wegens graafwerkzaamheden. De zeer steile hellingen zijn voor auto’s vaak net te veel van het goede omdat er veel zand ligt. Overal in de nauwe straatjes slippende en achteruit rijdende auto’s en busjes omdat ze niet boven kunnen komen.
Gelukkig is het in het straatje waar mijn hotel ligt niet druk, maar ik ga het laatste stukje toch even te voet kijken of het wel allemaal te doen is met mijn zware motor. Het lukt en op het enige vlakke stukje naast het hotel kan ik parkeren.
Het dorp is bekend wegens de ballonvaarten over het landschap en de vele grotwoningen, maar ook de meeste hotels hebben hun kamers in het gesteente uitgehakt. Zo ook mijn kamer. Maakt het donker, maar ik hoef er ook niet veel te zijn.
Als ik me opgefrist heb en mijn spullen binnen heb gedragen, ga ik meteen het dorpje verkennen. Uiteraard schreeuwt alles toerisme, maar het is dan ook echt uniek. Nog nooit heb ik zo’n bebouwing gezien. De meeste grotwoningen zijn omgetoverd tot hotel, restaurant, boekingskantoortje of winkel, maar er zijn ook echt bewoonde huizen. Of moet ik grotten zeggen? Geen idee.
Rond 18.30 uur gaat de zon onder en ook om dat te bewonderen is boven op de heuvel waar het dorp tegen aan ligt, een plek gecreëerd waar je het hele landschap donker kan zien worden. Uiteraard tegen een kleine vergoeding. Ik zie de zon niet echt ondergaan omdat ik in gesprek raak met een Rus die zijn land is ontvlucht wegens Poetin en dat is boeiender dan zonsondergang.
De volgende dag zullen, net als iedere dag, tientallen luchtballonnen bij zonsopkomst over het landschap drijven en dat wil ik zeker zien. Ik zet m’n wekker om 5.15 uur want een half uur later begint het spektakel. Opstaan kost geen moeite want rond dat tijdstip is het halve dorp al op en wurmen de taxi’s zich slippend door de straatjes.
En een spektakel is het. De ‘sunset’ heuvel is nu de ‘sunrise’ heuvel en daar achter liggen tientallen ballonnen op alle vlakke stukken terrein en vult de lucht zich met het geluid van propellers en het licht van de vlammenwerpers. Prachtig om te zien.
Lang voor de zon zich laat zien stijgen de eerste ballonnen al op en zodra de eerste zonnestralen de ballonnen verlichten, hangt de lucht vol met ballonnen met grote manden waar 20 tot 30 mensen in kunnen. Een ballonvaart kost €250,- en dat is me echt te gortig. Gelukkig is het vanaf de grond ook prachtig.
Gelukkig heb ik eigen vervoer en de rest van de dag verken ik de omgeving. En die is echt uniek. Het gesteente lijkt op mergel, is vrij zacht en is door erosie in de vreemdste vormen gesleten. Zo staan in ‘Love Valley’ pilaren die op gigantische penissen lijken, vandaar de naam dus…
Vanuit Göreme is op een heuvel in de verte ook een spitse hoge rots met gaten te zien. Neenee, geen gekke naam: dat is ‘The Castle’. Een hoge rots die vroeger als schuilgrot werd gebruikt bij aanvallen van vijandige volken. Nu is het een museum en kan je van bovenaf ver in het bijzondere landschap kijken.
Overigens waren de oorspronkelijke bewoners niet lang. Ik heb, inderdaad net als een ezel, 3 keer een hoofdwond opgelopen bij de toegang naar mijn grotkamer. 🐴
