Om 12.00 uur dien ik mijn huurauto in te leveren op de luchthaven van Melbourne en als ik de bestemming in de navigatie zet is dat precies de tijd van aankomst. Oei, ik dacht dat het minder lang rijden zou zijn en zal zonder pauze de route af moeten leggen.
Precies op de aangegeven tijd rij ik het terrein van de autoverhuurder op, maar ik besef me dat ik door de tijdsdruk vergeten ben om te tanken. Ik bedenk me meteen en rij door naar het dichtstbijzijnde tankstation. De afkoopsom bij inleveren is €90,- maar voor de helft heb ik de tank weer vol en een kwartier later lever ik alsnog de auto in. Alles in orde.
De wachttijd op de luchthaven gebruik ik om mijn belastingaangifte te doen en wanneer ik als een van de laatste het vliegtuig in stap verbaast het me hoe leeg het is. Van de 300 stoelen blijven er meer dan 200 leeg. De meeste passagiers maken er dankbaar gebruik van door tijdens de 9 uur durende vlucht languit op de lege rijen te gaan liggen om te slapen.
De douanier in Bangkok fronst haar wenkbrauwen als ze al 2 visa stempels van Thailand ziet staan en vraagt naar mijn uitreisticket. Als ik haar uitleg dat ik op doorreis naar Cambodia ben en niet weet hoe lang ik nog in Thailand zal zijn volgen er meer vragen. Na enige twijfel zet ze, tot mijn opluchting, toch weer een stempel voor 30 dagen verblijf.
Mijn motor staat nog droevig op dezelfde plek te wachten bij het hotel waar ik hem 14 dagen geleden achterliet. Over enkele dagen zit ik er weer grijnzend op.
