Om 05.15 gaat mijn wekker de volgende ochtend en 3 kwartier later, na een koude tuktuk-rit, sta ik op het station. Vreemd, mijn treinnummer staat niet op het vertrekbord en navraag leert me dat mijn trein ruim 4 uur vertraging heeft! Lekker dan, ben ik voor niks zo vroeg opgestaan.
Het is slechts enkele graden boven nul en overal zitten en liggen mensen onder dekens te wachten en te slapen. Ik loop stiekem de 1e class wachtruimte in, daar is het warmer. Als de trein eindelijk aankomt, bijna 5 uur te laat, kan ik mijn verkleumde lijf eindelijk warmen want het is al goed druk in de wagon. In India reserveer je op naam een plek in de trein en het is vreemd dat op mijn slaapbank/bed al iemand ligt te slapen. Enkele minuten later komt de conducteur die me naar mijn gereserveerde plek vraagt en blijkt er dus een zwartrijder op mijn plek te zitten. Hij probeert nog wat geld te schuiven maar de conducteur zet hem, gelukkig, resoluut uit de trein.
Enkele haltes en uren verder rijden we een enorm druk station binnen en mijn medepassagiers en ik kijken elkaar aan angstvallig aan. Even later worden van buiten de ramen open geschoven en kruipen overal, vooral jonge, mensen door de ramen naar binnen. De trein is meteen helemaal vol geladen, er kan geen kip meer bij. Gelukkig stappen een ruim uur later weer veel mensen uit. Eindelijk, lucht!
Als de trein aankomt in Sikar, moet ik nog een half uur met de bus naar Nawalghar, maar alle bussen blijken volgeboekt te zijn. Gelukkig tref ik meer mensen die naar Nawalghar willen en ze besluiten een ‘taxi’ bestellen. Deze verlengde jeep met zitbankjes achterin is geschikt voor 9 mensen, maar als we vertrekken zitten er 12 klanten in de jeep en 2 staan achter op de bumper. We zitten als sardientjes in een blik, maar na een hobbelige rit komen we toch veilig aan. Gelukkig staat Rajesh me al op te wachten bij de uitstopplaats en na een heerlijke warme maaltijd val ik doodmoe in bed.
