Met gemengde gevoelens stap ik vandaag op de motor; net als alle andere dagen vind ik het heerlijk om weer te rijden, maar vandaag passeer ik voor de 22e en laatste keer deze reis een landgrens. Het laatste gedeelte van de 70 km naar de kleine grensovergang Wang Prachan gaat door Nationaal Park Thale Ban over mooie, bochtige wegen.
Maar bij de grens aangekomen gaat het echter anders dan ik verwacht. Ze willen een TIP-formulier (Temporary Import Paper) van me hebben, wat gebruikelijk is als je Thailand binnen gaat met eigen vervoer. Ik heb echter een Carnet de Passage voor de motor: import- en exportpapieren die ik bij alle grenzen gebruik en bij binnenkomst en verlaten van een land gestempeld dienen te worden. Zelfs als ik ze laat zien dat ik zo eerder al het land ben binnengekomen en dat de import al gestempeld is zijn ze niet van gedachten te brengen.
Ze verwijzen me naar de grote grenspost Sadao. Dat betekent echter dat ik terug door Thailand, 160 km om het Nationaal Park heen moet rijden om er te komen. Er zit niets anders op en ik geef de motor de sporen.
Vroeg in de middag kom ik aan bij de Sadao grenspost. Ik ben hier ook geweest toen ik vanuit Maleisië Thailand binnen reed dus ik ben er zeker van dat het hier gaat lukken. Twee uur later sta ik met de juiste stempels in Maleisië, maar ik twijfel wat ik zal doen. Doorgaan naar mijn beoogde overnachtingsplek 160 km verderop of hier ergens een hotel zoeken? Ik heb ook nog geen Maleisisch geld en geen SIM kaart voor internet.
Ik kies voor het eerste en hoop om onderweg aan geld en SIM kaart te komen. Mijn navigatie werkt gelukkig wel maar wijst me recht in de richting van donkere wolken en buien. De alternatieve route die ik zoek houdt me wonderwel vrij van regen en bij een groot tankstation kan ik zowaar pinnen en een SIM kaart kopen. Dit gaat goed!
Ook de route naar centraal Maleisië wordt steeds mooier met slingerwegen en jungle als landschap. In Kapung gaat de zon al onder als ik er aan kom, maar gelukkig heeft de eigenaar van het motel nog een kamer vrij. Na twee grensposten, 380 km en meer dan 6 uur op de motor ben ik helemaal gaar. Maar ik heb weer mooie vooruitzichten. 😉
