Eigenlijk zou ik deze tekst in het noorden van Thailand schrijven. Want ik wil graag nog naar Chiang Rai en de 2 weken die ik nog in Thailand heb zijn ideaal daarvoor. Maar het is een beetje uit de hand aan het lopen in het noorden. Het is namelijk ‘burning season’. Het jaargetijde dat boeren hun landbouwgrond in brand steken om het te ontdoen van grassen, struiken en onkruid.
Dit seizoen is er extreem veel rook en als toegift is er door bliksem brand uitgebroken op een berg nabij Pai. Het gevolg is dat de zon er nauwelijks nog te zien is en dat de luchtkwaliteit officieel de slechtste ter wereld is. Reden genoeg voor mij om mijn plannen te wijzigen en richting zuiden, naar de kust te rijden.
Na de nodige opstoppingen en zweetdruppels in het drukke Bangkok volgt weer een mooie rit. Als ik dichter bij mijn eindbestemming, Hua Hin, kom merk ik dat ik op een weg rijd die me bekend voorkomt. Terwijl ik dat denk zie ik een familierestaurantje liggen waar ik heerlijk gelunched heb met Pim en Rik en ik gooi meteen het anker uit. De uitbaters herkennen me nog en vragen waar mijn zonen zijn. Leuk om ze weer te zien maar ook heel toevallig want ik rij een hele andere route nu. Afgezien van dit stukje dan.
In Hua Hin ga ik het wel een paar dagen volhouden: ik heb wat online klusjes te doen en mijn hotel ligt in een rustig straatje met het strand en een zwembad om de hoek.
