Voor de deur van mijn luxe verblijf begint mijn offroad route. Een 55 km lange onverharde sluiproute die ook door lokaal verkeer wordt gebruikt om, zonder de landsgrens met Noord-Macedonië te overschrijden, richting meer van Ohrid te gaan.
Het eerste gedeelte is fijne gravelweg, maar hoe verder ik kom, hoe slechter de weg wordt. Als ik bij een splitsing kan kiezen tussen een stuk over Macedonische grondgebied en een stuk dat in Albanië blijft maar 15 km langer is, kies ik dat laatste. En dat heb ik geweten. Deze weg vergt álles van mijn kunnen. Diepe geulen en beklimmingen die alleen met slippende koppeling of slippend achterwiel genomen kunnen worden.
Als ik even uit sta te stomen in de buurt van enkele boerderijtjes komen meteen 2 jonge mannen vragen of ik hulp nodig heb. Of koffie, of water, of wat dan ook. Maar ik heb aan een praatje voldoende.
Eén van hen woont ook in Londen en is daar autoverkoper. Aha, vandaar zijn perfecte Engels en zijn stralend witte tanden. Hij geeft me zijn telefoonnummer voor het geval ik de resterende moelijke 10 km hulp nodig heb. Daarna zal het makkelijker worden. Een half uur later ben ik op het hoogste punt. Het is gelukt. Vanaf hier brede gravelwegen die langzaam dalen. Heerlijk rijden met prachtig uitzicht.
Blij dat ik weer op asfalt rij, geniet ik van de rest van de dag. Tegen het eind van de middag draai ik de enige mini-camping in de verre omgeving op en verwelkomt de eigenaar me met zelfgemaakte Raki. Proost!
