Het stormt aan de Thaise kust. De wind stuwt het water met ruwe golven hoog het strand op. De zon schijnt, maar met 27 graden is het voor Thaise begrippen een frisse dag. Geen weer om aan het strand te liggen en dat geeft mij de gelegenheid om een kapotte motortas te repareren. Helaas krijg ik de rits niet gemaakt maar met nietmachine en ducttape kan ik de zaak bij elkaar houden. Gelukkig zitten er alleen noodreparatie benodigdheden in, die ik hopelijk niet nodig ga hebben.
De dag van vertrek naar Bangkok is aangebroken. Ik kijk er al lang naar uit omdat ik daar mijn zonen ga treffen, en ik kijk er een beetje tegen op omdat ik niet weet wat ik qua verkeer ga aantreffen in deze wereldstad met 9 miljoen inwoners.
De route van 255 km gaat voornamelijk over autoweg, al maak ik wel nog enkele uitstapjes om enkele badplaatsen te onderzoeken voor geschiktheid tijdens mijn aankomende reis met mijn zonen. De kust onder en in de omgeving van Bangkok is namelijk ontoegankelijk door onder andere grote gebieden met mangrove.
Richting de stad wordt het steeds drukker en door wegwerkzaamheden beland ik enkele keren in files. Gelukkig gaat het allemaal heel ordelijk en kan ik vaak tussen de rijen door rijden. Voor ik het weet ben ik in de stad en het verkeer valt reuze mee. De meeste wegen zijn 4 of 5 banen breed en soms lopen twee rijbanen boven of over elkaar, wat navigeren super lastig maakt. Maar ik ben midden in de stad en ik heb geen enkele claxon gehoord en iedereen gedraagt zich netjes.
Het hotel ligt in een rustige steeg en de motor staat veilig voor de deur van de 24-uurs receptie. Nog één dag wachten en dan zijn we hier met z’n drieën. Spannend!
