Na een middag aan het strand, onder de parasol, heb ik toch wat zonnebrand opgelopen door de weerkaatsing van de UV stralen op het witte zand. Hoog tijd om wat anders te doen dus. Het Sam Roi Yot National Park is vlakbij en ik besluit om er, met een grote omweg, naar toe te rijden. Onderdeel van het park is het grootste zoetwaterbekken van Thailand met grote velden lelies, lotusbloemen en een grote verscheidenheid aan watervogels.
Omdat het relatief dichtbij is laat ik mijn motorpak en spullen die ik niet nodig heb achter in het hotel. Heerlijk om weer even ‘light’ te reizen in deze hitte maar ik voel me toch kwetsbaar in spijkerbroek en longsleeve.
Ik heb op internet gelezen dat een boottocht bij zonsopkomst fantastisch moet zijn dus ik heb de dichtstbijzijnde overnachting geboekt: een hutje op palen aan de oever van de lotusvelden. Met alleen een waaier en een koud water douche is het behelpen, maar het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Tijdens de ondergaande zon geniet ik van het door de moeder van de eigenaar gemaakte avondeten: zoute vis uit het meer, met rijst, groenten en watermeloen als toetje. Maar ook van de verlatenheid, de dansende vuurvliegen en de geluiden van watervogels en insecten.
Dat wordt ‘s-nachts wel anders, want dan beginnen de kikkers een concert dat de hele nacht duurt. Als de volgende ochtend om 7.00 uur het bootje dat me gaat rond varen geruisloos aanmeert geniet ik al van een kop koffie en het onbetaalbare uitzicht over het water. Dat maakt de gebroken nacht helemaal goed.
De rondvaart is een van de mooiste ervaringen die ik op deze reis heb en moeilijk in woorden te omschrijven. De opkomende zon, het spiegelgladde water, de lelies en lotusbloemen die volledig geopend hun pracht tonen, de geluiden van opschrikkende watervogels, zonnestralen die over de kam van de berg stralen: het lijkt wel een sprookje zo mooi.
Als ik na 1,5 uur weer terug bij mijn hutje aan wal ga ben ik er helemaal ondersteboven, bijna emotioneel, van. Genietend van het ontbijt staar ik nog uren over het water, voor ik me los kan rukken van deze bijzondere plaats. Wat heeft onze wereld toch een prachtige plekken!
