De eigenaar van mini-camping Villa Verde doet er alles aan om het verblijf van zijn enige gast, ik dus, aangenaam te maken. In huis hebben ze een kleine bar en restaurantje en na een blik op de bescheiden menukaart geworpen te hebben besluit ik mijn kook- en eetgerei twee dagen in de tas te laten zitten.
Ontbijt, lunch en diner, alles wordt voor een kleine prijs voor me gemaakt. Jammer genoeg raken we door de taalbarriere niet echt aan de praat, maar als ik na het verblijf van 2 nachten wegrij, heb ik toch al zijn Facebookvrienden en recente gasten op foto leren kennen.
Vandaag ga ik naar Griekenland. Deze keer heb ik wél gecontroleerd of mijn motor daar verzekerd is en niets staat me nog in de weg. De weg naar de Konitsa grensovergang is prachtig. Weinig verkeer en met verschillende mooie passen. Al blijft het opletten met de staat van het asfalt. Zonder aankondiging zijn stukken weg vervangen door gravel, zijn verzakt of opgelapt.
Ook bij de grensovergang ben ik de enige en het duurt even voor dat ik aan de Griekse kant verder mag. De computer in het hokje doet het niet en de douanier verdwijnt een tijdje met mijn paspoort en kenteken naar het hoofdgebouw. Even later mag ik doorrijden en het verschil met Albanië is meteen zichtbaar. Het asfalt is lichtgrijs en strak, de huizen zijn afgewerkt en onderhouden, vuilnis wordt gewoon ín de container gegooid in plaats van er naast en om de paar kilometer staan er gebedshuisjes in de berm.
Ik zet koers richting Meteora en, ik overdrijf niet, kom het eerste anderhalf uur dat ik door de bergen rij precies 1 auto en 1 motor tegen. De wegen zijn breed, mooi en uitgestorven. Ik kan zo hard rijden als ik wil en gebruik beide weghelften. Dat schiet lekker op zeg!
Gelukkig heb ik voor de grens nog getankt (€1,65) anders was ik al lang gestrand. De eerste 80 km kom ik geen tankstation tegen en Griekse benzine is ook een stuk duurder (€2,04).
Ik ben pas een halve dag in Griekenland en nu al verkocht. Het is hier prachtig. Met 31c ook warm, maar ik heb nu al drie weken dagelijks deze temperaturen en het begint toch te wennen. Veel drinken is het motto.
Na een heerlijke dag motorrijden valt mijn mond weer open als ik Meteora in beeld krijg. Onwerkelijk mooi dit landschap. Mijn camping ligt aan de voet van het beroemde Meteora landschap; 6 kloosters die boven op een rots zijn gebouwd.
Voor het eerst moet ik ook mijn tijd een uur vooruitzetten en is de dag sneller om dan ik dacht. Boodschappen bij de Lidl, pinnen in het naburige, toeristische Kalabaka, tentje zetten, eten en hup het is donker.
Naast me staan, vanavond nog, Wil en Elise die met hun 4WD truck door de Balkan reizen. Even lekker Nederlands kletsen en reisverhalen uitwisselen.
