Morgen rij ik de laatste van de 2500 kilometers in Iran want mijn visum voor Pakistan is binnen! Een goede gelegenheid om iets over het verkeer in Iran te vertellen want dat is echt anders dan in Nederland.
De meeste auto’s in Iran zijn wit en ook nog van hetzelfde type. Het grootste aandeel is voor de Peugeot 405, modeljaar 1987. Die mag vanwege het embargo natuurlijk niet meer door Peugeot aan Iran geleverd worden, maar daar zijn ze slim onderuit gekomen door dit model in Iran zelf te maken onder de modelnaam Peugeot Parse (Perzie). Als je geen Peugeot 405 of 205 wil dan kan je nog voor een Saba Saipa gaan, ook een Iraans product. Lijkt een beetje op een Susuki Swift met kofferbak en natuurlijk ook in het wit. Die witte kleur wordt door iedereen gekozen vanwege de kleurechtheid. Andere kleuren kunnen de intense hitte en 350 dagen zon per jaar niet aan en verbleken of gaan schilferen. Maar grijs kom ik ook nog wel eens tegen.
Geel kan ook, maar dan heb je een taxi. Staan op iedere straathoek en worden ook door lokale bewoners veel gebruikt. Ook voor toeristen is het goedkoop verplaatsen voor 15-20 cent per kilometer.
Blauw is voor de typische plattelands pakezel: de Nissan Zamyad Z24. Dit is hét vervoermiddel op het platteland en hét middel voor de aanvoer van goederen naar de stad. Meestal te zien met open laadbak maar er zijn talrijke variaties. Het exemplaar op de foto is erg mooi, meestal zien ze er zwaar gehavend uit.
Het lijkt wel of deze pickup-truck alle ladingen aan kan: van schapen tot mensen en van fruit tot karpetten. Ik zag er zelfs één op de autoweg met 4 volle 1 kuub watertanks en dat zijn toch bijna 4000 kg. Maar ook langs de autoweg en langs de wegen in de stad worden ze gebruikt om alle fruit- of groentewaren mee aan te voeren en op uit te stallen.
In de stad wordt ook de lichte 125 cc motor veel gebruikt. Tot ergernis (van mij) aan toe want ze rijden echt overal en maken veel herrie. Ook in een overvolle en drukke bazaar of op pleinen laveren ze gewoon tussen de mensen door. En niemand die er van opkijkt.
In het verkeer is het vooral goed kijken én luisteren. Regels zijn er eigenlijk niet en de claxon wordt gebruikt om aan te geven dat je er aan komt en dus uit moet kijken. Voor een kruising of stoplicht stapelt alles zich bumper aan bumper op en ieder gaatje wordt benut, ongeacht het aantal rijbanen. Politie staat er vaak bij en kijkt er naar. Het lijkt wel of ze totaal geen gezag hebben. Verlichting op auto’s en motoren gaan niet aan als het gaat schemeren maar pas als het echt helemaal donker is. Qua verlichting is ook alles mogelijk: stroboscoop verlichting, blauwe ledjes, rode cirkels, witte achterlichten, het maakt niet uit, als er maar iets brand, lijkt het wel.
Ik heb het geluk dat ik nogal opval in het verkeer en dan kijkt men toch wat beter uit om me heen. Er wordt veel naar me getoeterd en gezwaaid en dat maakt het soms wel lastig; moet ik aan de kant of groeten ze? Het is echter meestal dat laatste.ツ
Hoi Ivo, is de route veranderd ? Je zou zoals ik zag eerst via de STANS naar uiteindelijk Pakistan gaan ? Ga je nu direct door naar Pakistan ?
Hoi Leon, de route is inderdaad niet meer zoals het oorspronkelijke plan A van 3 jaar geleden. De Stans hebben nog steeds allemaal de landgrenzen gesloten voor toeristen. Ook Afganisthan (waar ik alleen het noordelijke topje van hoefde te doorkruisen) was toen nog open en nu volledig afgesloten. De route die ik nu neem is nog de enige overland route die mogelijk is om in zuid-oost Azie te komen. Ook Myanmar, wat op mijn route ligt, is nog steeds gesloten. Ik hoop dat het over enkele maanden alsnog opent, anders heb ik weer een nieuwe routewijziging nodig. Maar dat zien we dan wel weer 😀